تورامن چشم در راهم

چشمه عشق

خود
را چون چشمه‌ای می‌دانم جوشان که

لبالب از عشق است و جوی‌های فراوان

عاشقی
از اطراف آن جاری است. جوی بی

قراری مدام، محبت همیشگی، عشق لایزال،
اشتیاق ماندگار و ...

احساس
من آن است که هر روز جوشش این چشمه  بیشتر و زلال‌تر

می‌گردد و باید بیش
از روزهای پیشین به معشوق خود ابراز عشق نمایم.

هر لحظه باید با او سخن
بگویم  و باید بگویم که نه همه عشق من که همه

هستی و جان و روان من هست.
باید به او بگویم که شب و روزم به یاد او

می‌گذرد. عشق می‌جوشد و من باید
عشق را فریاد کنم. باید بگویم که دل

در تنگنای این سینه گاه سخت می‌تپد و
می‌خواهد که به پرواز درآید و از

شدت شوق به معشوق سینه را بدرد. باید
بگویم که چگونه و چقدر دوستش دارم.

عشق
از تمام وجود من می‌جوشد. در بی قراری و اشتیاق و عشق دائم

هستم و جز یاد
او آرامم نمی‌سازد. باید که بگویم به بلندای عرش خدا عاشق او هستم.

نمی‌دانم آنان که عاشق نیستند چگونه زندگی می‌کنند اما من چنین هستم

و تا هستی‌ام هست، چنین خواهم بود.